Ik ben een tekstschrijver. Ik schrijf met een resultaat voor ogen. Het gewenste resultaat van mijn klant. Tot zover simpel. Toch kan tussen het gewenste resultaat van mijn klant en mijn eerste concept wel eens wat misgaan. Waarom? Omdat we vaak de meest essentiële vraag aan elkaar vergeten te stellen...
De meest essentiële vraag aan het begin van elk traject wordt te weinig gesteld. Omdat deze te veel voor de hand ligt. Omdat we denken dat het wel helder is. Omdat we bang zijn voor dom te worden aangezien. En toch kan het stellen van de vraag veel gedoe voorkomen.
"Hebben we elkaar goed begrepen?"
Logisch toch? Hebben we het over hetzelfde? En toch slaan we hem vaak over. Met alle gevolgen van dien.
We laten ruimte open voor interpretatie.
We laten ruimte open voor aannames.
We laten ruimte open voor een heel ander beeld van het gewenste resultaat.
Dus kan ik gaan schrijven met een bepaald beeld voor ogen. En hoewel het volgens de letter van de briefing klopt, kan de interpretatie toch echt van een heel andere orde zijn.
Woorden schetsen een beeld. En daarin zijn ze niet altijd even adequaat. Of je gesprekspartner heeft een heel ander beeld voor ogen dan hij in woorden kan uitdrukken. Houd daar dus rekening mee.
Wil je het groen? Ik schrijf het groen. Maar welke tint groen dan? Donkergroen. Mosgroen. Grasgroen. Lichtgroen. Hebben we elkaar goed begrepen? Het is aan de tekstschrijver om door te vragen tot het helder is.
Overigens gaat deze vraag niet alleen op voor tekstschrijvers. Hoe vaak maak je in je hoofd niet andermans zin af met de aanname dat ze het 'zus en zo' bedoelen. Hoe vaak leg je niet je eigen interpretatie over de woorden van de ander?
Stel de meest essentiële vraag iets vaker en zie of je nog op hetzelfde spoor zit. Is altijd nog goedkoper dan achteraf moeten aanpassen.
Labels: copywriting, tekstschrijven, tekstschrijver