In deze blog probeer ik informatie te geven. Omdat ik dat leuk vind. Omdat ik daar plezier aan beleef. En toegegeven... omdat ik het ook wel spannend vind om te werken aan een positie als bron die je kunt vertrouwen. Een stukje personal branding. Daarom bied ik je informatie. Ik deel mijn kennis met jou. En zo nu en dan krijg ik daar iets voor terug. Een leuke comment. Of een retweet. Simpel mechanisme toch?
Waarom werkt dit dan niet bij een beurs? Waarom gooien we daar die wederkerigheid weg?
Vandaag heb ik mijn dag doorgebracht op de vakbeurs #marcom11 en #iam11. Beide in een hal van de RAI. Het is alweer een tijdje geleden dat ik tijd had om een beurs te bezoeken, dus ik had er 'zin an'. Ruim voor deze dag het programma doorgewerkt. Mijn keuze gemaakt. En vol enthousiasme in de trein gesprongen.
Nu ga ik naar zo'n beurs in twee rollen. Aan de ene kant als vakidioot. Aan de andere kant als klant. Vanuit mijn rol als adviseur kan ik me intern sterk maken om achter een bepaalde keuze te gaan staan. Ik ben dus voor jou een potentiële klant. En vanuit mijn persoonlijke interesse wil ik graag de laatste nieuwtjes weten.
De koppen van de presentaties waren veelbelovend. De omschrijvingen prikkelend. En toch ga ik met een vieze smaak weg van deze beurs. Waarom? Geen wederkerigheid.
Het omslagpunt kwam ergens rond de lunch. De eerste drie presentaties waren nog wel hoopvol, hoewel ze weinig nieuws brachten voor iemand die toch een groot deel van zijn tijd bezig is met het bijhouden van de nieuwste ontwikkelingen. Iedereen die enthousiast is over Social Media - en dat ben ik - is benieuwd naar wat 'de markt' allemaal voor moois te bieden heeft. En de markt kwam met nieuwe wijn in oude zakken. Helaas.
En waar de presentaties vooral mee kwamen: een verkoopverhaal voor de onderneming die de presentatie gaf. Je weet dat dit erbij hoort. Het is een gratis beurs. De standhouders moeten ook hun investering ergens uit halen. Dus krijgen ze ruimte om hun verhaal te doen. Tenminste zo stel ik me dat voor.
Wat ik kreeg was een ongeïnspireerd salesverhaal met een Social Media HYPE sticker. We pakken wat algemene materie. Materie die voor een groot deel van ons bekend is. We zitten tenslotte in deze branche! We houden de ontwikkelingen ook bij. En plakken hier aan het einde nog even snel een pitch voor onze onderneming aan.
Dat mechanisme is één keer nog wel te slikken. Hoort erbij. Maar het was een terugkerend patroon zoals de rest van de middag bleek. De inzichten over Social Media en online marketing waren niet nieuw. De verkooppraatjes slap. En het begon me te irriteren. De presentaties rommelig. Gemompel. Filmpjes die het niet doen. Noem maar op. Tot het punt waar ik de presentaties niet meer kon uitzitten. Het is niet netjes om voor een zaal weg te lopen, maar nog een salespraatje kon ik niet meer aan.
Waar is de inspiratie? Waar is de uitdaging? Waar is de wederkerigheid?
Elke dag op Social Media, op blogs, in white papers, kom ik zo veel waardevolle informatie tegen. Informatie die mij als klant en als vakidioot sterker maakt. Die zorgt dat ik beter mijn best ga doen. Die zorgt dat ik er naar streef de beste te zijn binnen mijn niche. Elke dag! Een prachtige stroom aan berichten. Opinies. Meningen. Ontdekkingen. Gratis en voor niets. En zonder zoute salespitch aan het einde.
Waarom begrijpen deze ondernemingen dat niet? Waarom zoeken ze niet naar hun meerwaarde? Waarom zie ik steeds dezelfde beelden? Steeds dezelfde cijfers? Tell me something I don't know! Ik maak dus als klant en als vakidioot tijd vrij. Ik had vandaag kunnen spelen met mijn dochtertje. Daag me minstens uit. Maak de uitdagende kop waar.
En bewaar je verkooppraatje voor de stand.
Want zo werkt het namelijk ook online. Als je verhaal sterk is. Als je blog sterk is. Als je nieuwtje sterk is. Dan kom ik heus wel een keertje bij je kijken. Goh alweer goede content van deze onderneming. Daar moet ik eens mee praten. Simpel toch? Wederkerigheid.
UPDATE: De stream op #Marcom11 blijft een beetje hangen... OOPS!
