Goede tekst swingt. Zit los in de heupen. Vloeit. Beweegt. Soms langzaam, slepend, naar een uitbarsting. Soms snel. Rap. Als een machinegeweer. Ratatata. Een goede tekst, daar hoef je eigenlijk niet over na te denken. Die komt uit je onderbewustzijn. Die is al gemaakt voor je de computer aanzet. Die zit onder de huid.
Is dat mijn eigen wijsheid?
Nee, maar ik heb hem me wel eigen gemaakt.
Door veel te lezen van mijn held: Jack Kerouac. Schrijver van het boek On the Road.
Oh dat zal dan wel een reclameman zijn?
Nee hoor. Jack Kerouac is de aanstichter van de Beat Generation.
Een generatie schrijvers die werkelijk alle grenzen van de taal heeft opgezocht. Vanuit het onderbewustzijn. Met een dikke dosis jazz en de nodige geestverruimende middelen. Nog voor dat hip werd bij de hippies.
Als je ooit wilt weten hoe snelheid klinkt, dan moet je Jack Kerouac lezen.
Als je wilt weten hoe Jazz voelt, dan moet je Jack Kerouac lezen.
Als je wilt weten wat muziek kan doen met je teksten... je weet het. Jack Kerouac.
Hij schrijft op de automatische piloot.
Hij schrijft met een dwingend ritme.
Hij gáát, zonder staccato te klinken.
Soms plakt hij volzinnen over meerdere regels, waardoor het klinkt alsof hij schrijft totdat hij buiten adem is en niet langer kan en hij met veel moeite - zwetend en uitgeput - de laatste punt zet achter zijn zin.
Soms is het juist kort. Klein. Trippelend.
In de teksten van Jack Kerouac zit muziek.
Zit ritme.
Zit gevoel.
Je danst door de tekst. Je vloeit door de tekst. Je zwiert door de tekst.
Als je eenmaal bent gegrepen door het ritme laat hij je niet meer los. Je gaat mee.
BANG! Hij pakt een solo. Als een trompettist blaast hij regel na regel de wereld in. Je VOELT het als je de letters leest. Je voelt hoe hij moet bijkomen na zo te hebben geblazen! Dan wordt de tekst weer wat kalmer.
Maar altijd gaat het door. In een dwingend ritme. Het ritme van de nacht. Het ritme van doorgaan tot je niet meer kunt.
Begrijp je Jack Kerouac, dan begrijp je waarom muziek en goede tekst bij elkaar kloppen.
Begrijp je Jack Kerouac, dan wil je niets anders dan spelen met taal tot je, je eigen taal hebt.
Tot je, je eigen ritme voelt.
En je eindelijk ook je regels de wereld in blaast zonder na te denken over de gevolgen, want het voelt z o o o o g o e d.
Daarom moet je hem in je boekenkast hebben. NU.