Into the great wide open
Under them skies of blue
Out in the great wide open
A rebel without a clue
Zekerheid? Wat is zekerheid? In deze economisch barre tijden zullen velen zich vastklampen aan elke mate en vorm van zekerheid. Die baan houden we nog maar even vast. We slikken het gedoe nog wel even... Maar na de zoveelste reorganisatie en bezuinigingsronde ben ik wel een beetje klaar met zekerheid. Want waar ben ik zeker van? Ik ben zeker dat ik niet de regie heb over een belangrijk deel van mijn leven. En dat irriteert.
Zekerheid is een jaarcontract met een duidelijke en onvermijdelijke einddatum. Zekerheid is een stevige handdruk en de groeten. Zekerheid is “we willen je graag houden - je doet je werk goed -, maar we moeten kiezen.”
Dus wat doe je met al die zekerheden? Wat doe je na twee keer je jaarcontract te hebben voldaan? Wat doe je met een naderend ontslag? Wat zijn al je zekerheden waard?
Ik ben daar niet zuur over. Het hoort bij deze tijd. En deze tijd is moeilijk.
Maar leg ik me er bij neer?
Nou, nee. Als een baan geen zekerheid meer te bieden heeft, waar klamp je, je dan aan vast? Wat doe je als de grassprietjes waaraan je bungelde, afbreken?
Ik heb besloten de ingebeelde zekerheid in te wisselen voor maximale onzekerheid. In deze economisch barre tijden. Met alle doemscenario’s op het nieuws, kies ik de volledige onzekerheid. Geef mij maar het duwtje uit het vliegtuig. Ik zie wel of de parachute open gaat.
Want met maximale onzekerheid, komt namelijk de volledige vrijheid.
Met andere woorden: ik ben opgehouden mijn zekerheden uit handen te geven.
Ik ben eindelijk maar eens gaan ondernemen.
Met ingang van vandaag ben ik ingeschreven bij de Kamer van Koophandel als eenmanszaak. ZZP-er. Freelancer. In een vrije val met mijn hoofd vooruit. Geen vangnet. Geen helm.
En weet je wat? Het voelt goed! Het voelt sterk! Ik had het al jaren geleden moeten doen!
Natuurlijk ben ik zo gek als een deur om in deze tijden een onderneming te beginnen. Natuurlijk weet ik ook niet of die parachute wel open gaat. Kijk gerust toe hoe ik te pletter val, zou ik zeggen.
Maar ik ben tenminste wel zelf verantwoordelijk. Dat is mijn enige zekerheid. En de enige zekerheid waar ik nog om geef. Als het fout afloopt, ben ik verantwoordelijk. Als de stroom opdrachten opdroogt, ben ik verantwoordelijk. Als ik er met de pet naar gooi, ben ik verantwoordelijk.
Is dat eng? Zeker weten!
Is dat spannend? Zeker weten!
Gaat dit goed aflopen? Geen idee...
Maar ik kan wel in alle zekerheid zeggen dat ik me nog nooit zo goed heb gevoeld. Into the great wide open… under them skies of blue!