Heb je tijd voor een experiment? Kost je - naast het lezen van deze blogpost - zo'n drie minuten van je drukke dag, maar het is het waard. Zo niet - ook goed - lees niet verder en kom later terug als je wel tijd hebt. Heb jij wel even de tijd? Doe dan het volgende.
- Klik je e-mailprogramma uit.
- Zet je telefoon op mute en leg deze ergens waar je hem niet kunt zien.
- Zet je muziek uit.
- Leg je vaste lijn naast de haak.
- Klik alle andere pagina's en tabs weg.
- Sluit je even af van de wereld om je heen.
- Adem 1 keer diep in door je neus en uit door je mond.
Heb je alles uitgezet, behalve dit scherm?
Welkom in het NU.
Dit is nou - a a n d a c h t -.
Je bent - als het goed is - met één ding bezig.
Het lezen van deze tekst.
Niet laten afleiden. Houd je hersenen in bedwang.
Hoe voelt dat?
Breekt het zweet je al uit?
Vraag je, je al af of je niet een e-mail mist?
Of een Tweet?
Of een foto van een leuk katje op Facebook?
Of dat iemand je probeert te bellen?
We hebben veel afleidingen gebouwd met z'n allen.
Veel punten die afleiden van echte menselijke aandacht.
Aan de andere kant vragen we zelf om aandacht op Social Media.
We willen worden gezien door de bedrijven.
Een vreemde paradox, niet?
We hebben stress van de vele notificaties die de hele dag afgaan.
We turen de hele dag in onze mobiel op zoek naar aandacht.
We vergeten aandacht te geven, terwijl we zoeken naar aandacht.
Een voorbeeld:
Je staat op een drukke beurs en je komt een bekende tegen. Jullie schudden elkaar de hand en je begint een gesprek. "Hoe is het nou?", vraag je vol interesse. "Ja goed blablablabla - en met jou?"
Op het moment dat jij begint met jouw verhaal merk je dat je gesprekspartner om zich heen aan het kijken is en contact maakt met iemand anders. Daar sta je dan. Je weet dat er geen aandacht aan de andere kant is. Geen werkelijke interesse.
Vervelend? Onbeschoft? Wat een klootzak?
We doen dit de hele dag.
We doen alsof we aandacht geven.
Maar we faken aandacht.
- Omdat we al ergens anders zijn met onze gedachten.
- Omdat we al verder zijn dan dit contact.
- Omdat je broekzak trilt met de volgende boodschap.
Je bent niet bezig met NU. Je bent bezig met straks.
Je bent bezig met je imago. Je bent bezig met je ego.
Maar je bent vooral niet bezig met aandacht geven.
Wat als ik je vertel dat gisteren er niet meer is? Weg. *Poef* Verdwenen.
Wat als ik je vertel dat je van straks helemaal niet zeker weet, dat deze er ooit komt?
Wat hou je over? - Nu -
Je hebt alleen NU.
Wat ga je doen met NU?
Ga je aandacht geven?
Of doe je alsof je aandacht geeft?
Want eerlijk gezegd, we hebben niets meer of minder te geven dan onze aandacht.
Het is niet zo moeilijk.
Onze serieuze interesse. Onze aandacht. Gemeend. Overtuigd. Serieus.
Dat lijkt een zweverig gegeven.
Iets uit een boekje over Zen.
Gaat Dimitri als monnik door?
Maar ik heb deze les geleerd van mijn dochter.
Ik gaf haar gisteren een boterham met hagelslag. Met veel plezier begon ze te eten.
Maar wat doet hagelslag? Het rolt van je brood en stuitert alle kanten op.
Ik heb met verwondering zitten kijken hoe ze geduldig ELKE hagelslag oppakte en opat.
Ze was wel een kwartier compleet serieus bezig met het oppakken van kleine stukjes hagelslag.
Ze had een serieuze concentratie die ik me niet meer kan herinneren.
Dat lukt me gewoon niet. Daarvoor heb ik te veel afleidingen toegelaten.
Serieuze concentratie.
Aandacht.
Nu.
Wat als je dit nu eens zakelijk oppakt?
De volgende mail krijgt je volledige aandacht.
Het volgende telefoongesprek krijgt je volledige aandacht.
De interactie op Social Media krijgt je volledige aandacht.
De boze klant krijgt je volledige aandacht.
De collega op de beurs krijgt je volledige aandacht.
Je hoeft niet direct de hele dag vol aandacht te zijn.
Maar probeer het eens.
Geen afleidingen. Concentratie. Echt luisteren.
Houd je hersenen in bedwang.
Tot je alle hagelslag van je tafel hebt opgepakt.