Ik ben goed in wat ik doe. Na 13 jaar ontwikkelen, komt er een moment waarop je zegt: Ik kan dit. Dit is mijn ding. En dit ding doe ik gewoon goed. Je kunt jezelf een bepaalde professionele arrogantie permitteren. Dat vraagt om constant blijven leren. Schaven aan je vaardigheden. Lezen over de laatste ontwikkelingen binnen je vakgebied. En toch. Blijft er het knagende gevoel: Ik zou zoveel MEER kunnen doen.
Ik weet nu - na 13 jaar zoeken - wat ik kan en wil.
En dat is al een hele ontdekkingstocht geweest, waarvan ik je de details zal besparen, maar ik weet het tenminste.
Ik ben goed in het schrijven van overtuigende online teksten.
Dat vind ik leuk. Daar word ik blij van.
Ik zie dat als mijn favoriete uitdaging. Ik ben een online copywriter.
Maar door constant nieuwsgierig te blijven, draag ik kennis over zoveel meer mee.
Ik ben niet alleen een copywriter.
Ik weet ook hoe een afdeling communicatie werkt.
Heb binnen B2B gewerkt, maar ook bij de overheid.
Ik weet hoe online in elkaar zit, maar heb ook offline heel veel mooie dingen mogen doen.
Ik heb in loondienst gewerkt en ben nu zelfstandig.
En toch blijft het maar jeuken.
Toen ik in loondienst werkte, beleefde ik meer plezier aan mijn avonden. Overdag deed ik wat moest gebeuren, maar 's avonds las ik alle blogs en boeken over mijn vak die ik kon vinden en begon zich een beeld te vormen van wat ik wil. Ik zat echter ook vaak vast in een remmende cultuur. Doe maar wat je moet doen, dat is al genoeg.
Door mijn zelfstandigheid kan ik elk moment van de dag mijn vaardigheden verder ontwikkelen. Ik hoef niet van negen tot vijf op een kantoor te zitten. Ik kan 's avonds door als het moet.
Door mijn zelfstandigheid kan ik echter ook niet samen met een team echt een verandering brengen voor een organisatie. En dat irriteert. Dat trekt. Daar kan ik slecht tegen.
Ik ben nu 39 en ik ben bang dat ik mijn tijd aan het verspillen ben.
Ik zie de potentie van mijn vaardigheden.
Ik zie de potentie van mijn kennis.
Ik zie de mogelijkheden om bij te dragen.
En ik zou zoveel meer kunnen.
Maar het komt nog niet echt uit de verf.
De paradox van de zelfstandige expert zit hier in.
Zelfstandigheid zit in je. Ik functioneer nu veel beter, dan in al mijn banen tot nu toe. Ik heb geen last meer van een remmende cultuur.
Daar heb ik een kleine tien jaar over gedaan, maar ik weet het nu.
Ik ben blijer en mijn ontwikkeling gaat veel sneller, dan als ik dit ernaast zou moeten doen.
Het klopt met wie ik ben.
Maar door mijn zelfstandigheid ben ik ook een eenling.
Ik mis de slagkracht om echt een verandering door te drukken.
Want ik ben die externe expert. Ik kom binnen om branden te blussen, maar kan niet over de langere termijn bijdragen. Ik help organisaties nog een beetje normaal te klinken op hun website, maar ben er niet om strategische veranderingen mee te maken.
De ambitie om over langere termijn strategisch bij te dragen, zit in de baan.
De ambitie om beter te worden in mijn vak zit in mijn zelfstandigheid.
Bovendien opereer ik binnen een niche.
Het is 'slechts' de content van de website.
Terwijl het zoveel meer zou kunnen zijn.
Ik zie het elke dag. Ik zie dat we nog steeds raar praten tegen onze online lezers.
Ik zie dat de menselijkheid in onze communicatie nog ver te zoeken is.
Ik zie dat het zoveel beter kan.
Zelfstandigheid klopt met mijn persoon, maar mijn ambitieniveau is hoger dan brandjes blussen.
Mijn ambitieniveau is hoger dan 'websites vullen'.
Maar hoe?
Wie het weet, mag het zeggen. Voor mijn hoofd in tweeën splijt.