Misschien ben ik een zeur. Dat kan. Misschien heb ik het een beetje druk. Dat is ook waar. Misschien begin ik asociale trekjes te vertonen... Meh. Maar de laatste tijd heb ik steeds meer last van het feit dat Social Media me ergernis oplevert. Ernstige ergernis. Met als gevolg dat ik liever een platform gedag zeg dan er nog langer tijd aan te besteden. Mijn irritatie?
We verspillen zoveel potentieel.
Aan onzin.
Ik ben altijd wel nieuwsgierig geweest naar Social Media. Genoeg om er veel tijd in te steken. Genoeg om me redelijk snel op nieuwe platformen aan te melden. Uit nieuwsgierigheid. Kijken hoe het werkt. Wat beloven ze? En werkt het?
Genoeg om me er zorgen over te maken.
Ik heb me altijd genoeg verdiept in het hele gebeuren om er een redelijk advies over te geven, maar kwam er ook achter dat ik liever het werk over laat aan de mensen die Social Media-experts zijn... Copy is mijn ding, doe jij je Social Media-trucje.
Ik zat op Myspace.
Ik zat op Hyves.
Ik zat op Facebook.
Om maar wat te noemen.
Ik schijn ergens nog wel wat accounts te hebben voor andere platforms... We missen je. Het zal wel.
Allemaal heb ik ze redelijk eenvoudig gedag gezegd.
En als het zo doorgaat vrees ik dat LinkedIn en GooglePlus binnenkort ook sneuvelen.
Twitter staat nog steeds sterk dankzij het format, maar heeft ook zo zijn kuren. Hoe lang dat nog duurt...
En ik ben redelijk blij met Pinterest. Serendipiteit en plaatjes. Een supercombinatie, maar dat terzijde.
Het probleem?
- Gekeuvel.
- Kattenfoto's.
- Dezelfde grap keer op keer.
- Mensen die bij Goedemorgen-clubjes zitten.
- Mensen die foto's van hun lunch posten.
- Gezellige nietszeggende samenraapsels.
- Linkdumps.
- Onzin.
Ik kan er zelf ook aan meedoen. Slap ouwehoeren op Twitter. Er is geen groter genot. Wetende dat je al die mensen die SERIEUS met Social Media bezig zijn, irriteert. I love it.
Personal Branding? My Ass!
Maar wat ik zo mooi vond aan Social Media is een beetje flets geworden.
De goede artikelen. Het delen van kennis met andere vakidioten. Het idee dat je samen aan iets aan het bouwen was... Social Media. De nieuwe manier van communiceren. Echte interactie. Geen aanname meer over de doelgroep, maar contact met de klant. Direct contact.
De eerste tijd was hemels. Elke dag een nieuw inzicht. Een Eureka-moment. Dat al deze mooie kennis zomaar wordt gedeeld! Ik ging met sprongen vooruit in mijn ontwikkeling. Ben heel anders over mijn vak gaan denken. Heb mijn hele manier van denken over klanten aan moeten passen.
En toch... ergens onderweg... is de sleur er in geschoten.
Hoe langer je op Social Media zit, hoe meer volgers je hebt. Lijkt leuk, maar je stelt je ook bloot aan de maatschappij. En al zijn uitwassen. En aangezien ik geen zin heb om een backgroundcheck van elke volger te doen, voeg ik redelijk makkelijk mensen toe. Om vervolgens met de gebakken peren te zitten.
Want voor je het weet, is je timeline vervuild. Met herhalende boodschappen van automatische systemen. Met nietszeggende gezelligheid. Met katten- en hondenfoto's.
Ik heb zonet even voor de lol geprobeerd mijn Google Plus op te schonen.
Lukt niet.
Ik ken die mensen niet. Ik kan waarde en onzin niet meer van elkaar scheiden.
Wie zijn al die mensen?
Wat dreef me om ze toe te voegen?
Wat willen ze van mij?
Ik heb mijn Facebook opgezegd.
Niet om een statement te maken, het doet wat het moet doen, maar omdat ik moe werd van alle grappen de hele dag.
En dit zijn mijn vrienden en kennissen. Niet eens totale vreemden.
Facebook werd voor mij het blindelings delen van de grap van de dag.
Geen interactie. Geen toegevoegde waarde. Geen wijsheid of inzicht.
Leuk. Delen. Hahaha. LOL.
LinkedIn? Begin een topic en tel af. Binnen een dag staat het vol met Maak kennis met mijn coaching praktijk-antwoorden. Schreeuwende eenpitters die geen antwoord bieden, maar hun diensten proberen te slijten.
Waarin zoek ik de toegevoegde waarde?
Goede artikelen.
Stevige onderbouwde blogposts die nieuwe inzichten brengen.
Een nieuwe visie.
En daarmee komen we op het verspilde potentieel.
Ik vrees voor Social Media en dat gaat me aan het hart.
We hebben de techniek om de beste hersenen binnen een niche samen te brengen en te laten sparren.
We gebruiken het voor - kort samengevat - grappen en katten.
En slechte marketingacties.
Ik vrees voor de geschiedenis.
En in dit jaar ontdekte de mens Social Media. En ze hadden het potentieel om de wereld te veranderen. En ze gooiden al die techniek weg aan... grappen en katten.
Haal ik alle onzin weg? Verwijder ik de Goedemorgen-mensen?
Dan ga ik terug naar de tijd van het Online Forum. Lekker in een niche met andere nerds zeuren over je niche. Kwaliteit. Diepgravend. Wijsheid binnen een zeer kleine marge. Dodelijk saai voor een buitenstaander. Maar dat is ook sleets.
Hoeveel blogposts met top 10 lijstjes over de beste manier om... kun je nog lezen?
Het klinkt me prettig in de oren. Back to basics.
Maar eerlijk gezegd... moet ik al die mensen gaan doorzoeken? Moet ik al mijn timelines gaan opschonen? Waarop moet ik selecteren? Wie blijft? Wie gaat weg? Voegt niets toe, maar heeft wel een groot gevoel voor humor? Of begin ik vanaf nul?
De techniek is geniaal. De potentie ligt er. In de begindagen van mijn adviesdingetjes over Social Media had ik een citaat waarmee ik critici graag om de oren sloeg.
Social Media is only a waste of time, if you use it to waste your time.
Vrienden. Wees eerlijk. We are wasting our time.
Labels: social media