Elke copywriter heeft één belangrijke valkuil. Eén blinde vlek. Eén groot gemis waarvoor je bang zou moeten zijn. Een groot, gruwelijk gevaar dat zorgt voor falende teksten, mislukte campagnes en beledigende communicatie. Het gevaar beperkt zich namelijk niet tot het ambacht van de mooischrijverij. Nee, nee. Eigenlijk ligt het voor iedereen die bezig is met communicatie constant op de loer...
Wachtend om toe te slaan. En te zorgen dat je de plank toch wel zo afschuwelijk mis slaat.
Het grootste gevaar is:
Uitgaan van je eigen referentiekader.
Iedereen is toch online?
Iedereen heeft toch een mobiel?
Iedereen zit toch op Social Media?
Iedereen is toch lid van Facebook?
Iedereen wil toch die funky app?
Iedereen wil deze coole content toch delen?
Natuurlijk is dat zo in je Marcom Hipster Always Online Ultraverse.
Maar dat is jouw referentiekader.
Het geheel van gewoonten, regels en normen waarnaar jij je richt.
Jouw werkelijkheid.
Komt dit vaak voor? Trappen we vaak in de valkuil van het eigen referentiekader?
Eindeloos vaak.
Dat begrijpt iedereen toch?
Dat lezen ze toch van begin tot einde?
Dat vinden ze toch allemaal reuze-interessant?
Bij elke discussie die ik heb over inhoud en vorm van communicatie merk ik dat ik moet uitwijken om niet in deze valkuil te stappen.
Het voelt namelijk wel zo veilig. Je weet waar je aan toe bent.
In jouw werkelijkheid.
Maar dat maakt geen goede copywriter.
En dat maakt geen goede communicatie.
En dat maakt geen geslaagde campagne.
Wat communicatie wel laat slagen, is je eigen referentiekader los te laten.
En te denken vanuit je doelgroep.
Klinkt simpel. Maar het vergt waakzaamheid.
Telkens als je te makkelijk de aanname doet: Iedereen...
Check dan even je referentiekader.
Want negen van de tien keer is Iedereen niet groter dan jij en je vrienden.